تاثیر مکمل های پروبیوتیکی (Bio-Rumina) و پري بیوتیکی بر قابلیّت هضم ظاهری مواد مغذی، عملکرد و سلامتی بره های در حال رشد
مدیران طرح: دکتر مسعود دیدارخواه (هیئت علمی دانشگاه بیرجند)-دکتر عیسی دیرنده (هیئت علمی دانشگاه علوم دامی و شیلات ساری )
محل طرح: دانشگاه بیرجند
چکیده
هدف از این آزمایش تعیین اثرات فرآوردهای میکروبی متفاوت بر عملکرد و سلامتی گوسفندان نژاد بلوچی بود. در این تحقیق ۴۰ رأس بره نر بلوچی با میانگین سنی یک سال و وزن اولیه ۱/۵ ± ۳۰ کیلوگرم به مدت ۹۰ روز در قالب طرح کاملاً تصادفی قرار گرفته شدند. تیمار های آزمایشی به ترتیب شامل:
۱- گروه شاهد (جیره پایه)
۲- گروه پروبیوتیک ( جیره پایه + ۰/۵ گرم پروبیوتیک Bio-Rumina به ازای هر رأس در روز)
۳- گروه پری بیوتیک (جیره پایه + ۲ گرم پری بیوتیک به ازای هر رأس در روز)
۴- گروه سین بیوتیک (جیره پایه + ۰/۵ گرم پروبیوتیک Bio-Rumina و ۲ گرم پری بیوتیک به ازای هر رأس در روز)
مقدار خوراك مصرفی هر گوسفند در کل دوره ثبت شد. وزن کشی دام ها در ابتدا و انتهای دوره صورت گرفت. نمره دهی مدفوع بصورت هفتگی انجام شد. اندازه گیری pH مایع شکمبه بلافاصله پس از گرفتن نمونه و صاف کردن آن، تعیین گردید. تیمار ها اثر معنی داری روی وزن نهایی، افزایش وزن روزانه، مصرف خوراك و بازده غذایی نداشت. همچنین تفاوت معنی داری بین تیمار ها در شاخص های سلامتی، قوام مدفوع و قابلیّت هضم مواد مغذی نداشت. نتایج این تحقیق نشان داد که با مصرف پروبیوتیک مقدار pH مایع شکمبه گوسفند های آزمایشی افزایش پیدا کرد و با گروه شاهد که فقط جیره پایه را مصرف کرده بودند اختلاف معنی داری داشت(۰/۰۵>P). نتایج مربوط به اسید های چرب فرار نشان داد که اختلاف معنی داری در سطح ۵ درصد بین جیره های متفاوت وجود داشت و دام هایی که جیره پروبیوتیک مصرف کرده بودند، اسید های چرب فرار بیشتری تولید کردند(۰/۰۵>P). گروه شاهد دارای بیشترین نیتروژن آمونیاکی شکمبه بود و با سایر گروه ها اختلاف معنی داری داشت(۰/۰۵>P).







